#ฮันบินโคตรเผ็ด 14
ฮันบินโคตรเผ็ด
“หึ”ฮันบินยิ้มมุมปากก่อนที่เขาจะค่อยๆแกะกระดุมเสื้อของตัวเองออก จีวอนเบิกตาด้วยความตกใจนิดหน่อยเพราะเขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจำทำจริงๆ ฮันบินยักคิ้วข้างเดียวให้กับผู้ชายที่ทำหน้าตกใจในตอนเเรก เเต่ทว่าก็ตีหน้านิ่งเช่นเดินได้อย่างว่องไว ร่างบางวางมือถือโดยใช้หมอนรองเอาไว้ตั้งกล้องให้ตะเเคงเข้าหาตัวเอง
(ตัวแสบ)
เสียงทุ้มเเหบจากอีกฝ่ายทำให้ร่างเล็กหลุดหัวเราะออกมา คนตัวเล็กถอดเสื้อของตัวเองออกจนหมด ผิวขาวเนียนที่สัมผัสมานับครั้งไม่ถ้วนปรากฏต่อหน้าจีวอน เเต่เชื่อเถอะว่าความเบื่อต่อฮันบินไม่เคยเกิดขึ้นเลยสักครั้ง
“หรือว่าฉันควรจะเอาผ้ามาปิดกล้องเเล้วครางให้นายฟังอย่างเดียวดีล่ะ”
(แค่นี้นี่ก็ทรมาณมากพอเเล้วนะ!)จีวอนพูดอย่างหงุดหงิดก่อนที่เขาจะยิ้มออกมาเมื่อฮันบินถอดกางเกงออก เเต่ว่าจะบ้าตายตอนที่ร่างบางดึงผ้าห่มมาปิดส่วนลับหลังจากนั้นน่ะสิ
“ฉันไม่ให้นายดูหรอกจีวอน”
ฮันบินถอยหลังให้ห่างจากกล้องนิดหน่อยเพื่อให้กลัองจับเขาได้อย่างเต็มตัว จีวอนมองภาพนั้นด้วยความตื่นเต้น ถ้าเขาอยู่กับอีกฝ่ายจะจับมาฟัดให้หายเเสบเลยคอยดู ผ้าห่มผืนนั้นที่ปดปิดส่วนลับอยู่เขาก็นึกอยากจะกระชากมันออกไปซะ คอยดูเถอะว่าถ้าวันไหนมีโอกาสได้เข้าห้องฮันบินเขาจะเอาผ้าผืนนั้นไปเผาทิ้งซะ
“คือฉันก็อายเหมือนกันนะ”
พูดพลางยกขาเรียวขึ้นชันพร้อมกับเเยกออกกว้าง ล้วงมือเล็กเข้าไปภายใต้ผ้าห่มผืนนั้น สีหน้าท้าทายที่คนตัวเล็กเเสดงออกมากลับย้อนเเย้งต่อคำพูดอย่างสิ้นเชิง ฮันบินกัดริมฝีปากอิ่มนิดหน่อยเมื่อเขารูดรั้งแกนกายของตัวเอง ใบหน้าเล็กเริ่มเเสดงอาการผิดแปลกไปจากปกติ ลมหายใจหอบเร็วมากยิ่งขึ้น จีวอนมองภาพนั้นพร้อมกับกลืนน้ำลายลงคอ ชายหนุ่มเลียริมฝีปาก ยอมรับว่าความดิบในตัวเองถูกปลุกอย่างง่ายดายเพียงเพราะฮันบินเริ่มมองเขาด้วยสายตาฉ่ำหวาน
“อ๊ะ..”
เสียงครางเริ่มหลุดออกมาเมื่ขยี้ส่วนปลายด้วยปลายนิ้ว ความเสียวที่เเล่นริ้วทั่วร่างกายมันยากเกินจะอดกลั้นจริงๆ
“จี..อึก...จีวอน”
เสียงหวานเอ่ยเรียกเพื่อจงใจยั่วยวนอีกฝ่ายที่ยังคงมองเขา มือเล็กข้างหนึ่งยกขึ้นลูบไล้ผิวกายของตัวเองเพิ่มความกระสันเพิ่มมากขึ้น เสียงหายใจหอบเเทรกมันทำให้จีวอนตบะเเตก เขาล้วงมือเข้าไปภายใต้กางเกงตัวเองอย่างอดรนทนไม่ไหวก่อนจะจัดการสิ่งที่กำลังพองโตอยู่เพื่อหวังให้ตนเองคลายความอึดอัดที่เจ้าของใบหน้าน่ารักเป็นตัวต้นเหตุ เขาอยากตะโกนพูดกับอีกฝ่ายว่าจะเเสบไปถึงไหน เเต่ก็ต้องยอมรับนั่นเเหละว่าเพราะสิ่งที่ตัวเล็กของเขาเป็นอยู่มันจึงทำให้จีวอนไปไหนไม่รอดเช่นนี้
“อ๊ะ...ฉัน..อยากให้นายอยู่”
(อย่ามาทำเสียงแบบนั้นนะ..ฉันจะบ้าตายอยู่เเล้ว)จีวอนร้องปรามอีกฝ่ายเมื่อเขากำลังถูกอารมณ์ความต้องการเล่นงาน
ฮันบินกัดริมฝีปากเเน่น ความรู้สึกต้องการที่กำลังถาโถมทำให้เขานั้นรู้สึกเหนื่อยราวกับว่าตัวเองไปไปวิ่งเเข่งสี่คูณร้อยเมตรมา เหงื่อกาฬที่ไหลอาบมันไม่ได้สร้างความเย็นภายในกายบางได้เลยสักผิด ผิดกันสีหน้าซึ่งเเสดงความต้องการของจีวอนที่กำลังมองมาทางเขามันทำให้ฮันบินร้อนรุ่มจนอยากจะครางเสียงดังๆเพื่อระบายให้อีกฝ่ายได้ยิน
“ถ้า...อ๊ะ..ถ้านายอยู่ใกล้ ฉัน..จะเรียกว่า...พี่..อึก...พี่จีวอน”ฮันบินพูดขึ้น เขาหลับตาเเน่นพร้อมกับเท้าเเขนข้างหนึ่งไปด้านหลังเพื่อพยุงตัวเองให้ไห้เสียหลักหงายหลัง เร่งมือที่กำลังรูดรั้งเมื่อรู้สึกว่าตนเองใกล้ถึงฝั่งเเล้ว ฮันบินซีดปากออกมาพร้อมกับยิ้มมุมปากให้คนภายในจอที่ยังขบกรามเเน่นเเละน่าจะกำลังรุกของตัวเองอยู่ มือเล็กค่อยๆดึงผ้าห่มที่ปิดส่วนนั้นของตนเองออกเผยให้เห็นเเกนร้อนขนาดพอเหมาะที่กำลังชูชัน
ฮันบินร้อนรุ่มไปหมด มือเล็กพยายามเร่งจังหวะให้เร็วยิ่งขึ้นโดยที่ไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่่าในขณะนี้สีหน้าของตนกำลังจะทำให้คนอีกฝั่งของหน้าจอแทบคลั่ง
“อ๊ะ...อ๊า..”
ทันทีเสียงสุดท้ายดังขึ้นร่างบางถึงกับทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงอย่างหมดแรง มือเล็กเอื้อมไปหยิบทิชชู่มาเช็ดทำความสะอาดสิ่งที่เปื้อนตามร่างกายพร้อมกับยิ้มออกมเมื่อเขาได้ยินเสียงครางต่ำของจีวอนดังตามมาเช่นกัน ร่างบางเอื้อมมือไปหยิบผ้าห่มมาคลุมตัวเองทั่วร่างจนกลายเป็นก้อนกลมก่อนจะเขยิบเข้าไปหากล้อง ซึ่งเขามองเห็นจีวอนกำลังดึงกางเกงขึ้นใส่เมื่อทำภารกิจเสร็จ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น