CUT #ฮันบินโคตรเผ็ด 13
“ทำไมจะทำไม่ได้ อม!”
จุนฮเวพูดเสียงดังจนจินฮวานถึงกับสะดุ้งด้วยความกลัว คนตัวเล็กหลับตาปี๋ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเจ้าของใบหน้าเครียดที่กำลังมองเขาอยู่ในตอนนี้
“ขอโทษนะจุนฮเว..”เเรงกดที่เพิ่มขึ้นอีกทำให้จินฮวานหลับตาอย่างจำนนก่อนจะยอมอ้าปากเพื่อรับเเท่งร้อนของอีกฝ่าย มือเล็กถูกยกขึ้นมาประคองเอาไว้ รถที่คับเเคบไม่ได้เป็นอุปสรรคในเรื่องอย่างว่าของพวกเขามากนัก
จินฮวานน้ำตาไหลออกมาขณะที่ดูดดุนแท่งร้อนของอีกฝ่ายซึ่งยังขบกรามเเน่นไม่ได้หลุดเสียงครางใดออกมา
จินฮวานไม่ได้รังเกียจจุนฮเว..
ไม่เลย…
เเต่เพียงเเค่เขามันขี้ขลาดที่ไม่กล้าเผชิญกับปัญหาตอนคบกัน เขาเอาเเต่หนีเเละเลือกวิธีการเเก้ปัญหาผิดทางจนทำให้ผู้ชายคนนี้เสียใจ
ถ้าย้อนเวลากลับไปได้เขาจะไม่ทำแบบนั้น จินฮวานขยับริมฝีปากเข้าแแกพร้อมกับใช้มือรูดส่วนที่เขาไม่สามารถกลืนกินมันเข้าไปถึง น้ำตายังคงไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ความรู้สึกผิดที่เขายอมไปมีอะไรกับชานอูตีติ้นขึ้นมาจนจุกไปหมด เเละระบายกลายเป็นน้ำตา จนกระทั่งเสียงคำรามต่ำดังขึ้น น้ำสีขาวข้นเข้าสู่โพรงปากเล็ก จินฮวานกลืนกินมันลงคอก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองจุนฮเวที่ยังคงจ้องเขาอยู่เช่นนั้นนิ่งๆ
“ไม่ว่าจะผ่านไปนานแค่ไหน...”
“.....”
“คนที่มึงเลือกจะให้ใจ..ก็ไม่เคยเป็นกู”
เสียงสั่นเครือพร้อมกับเเววตาที่เจ็บปวดอย่างที่จินฮวานไม่เคยเห็นมาก่อนทำเขาคนตัวเล็กรู้สึกเสียใจไม่น้อย เขาเม้มริมฝีผากเเน่นเเล้วมองตอบกลับไปด้วยเเววตาที่เเสดงความเสียใจไม่ต่างกัน จินฮวานส่ายใบหน้าเล็กไปมาเพื่อปฏิเสธก่อนที่เขาจะทำใจกล้าไปกอดคนตัวใหญ่เอาไว้ ใบหน้าเล็กซบลงกับไหล่เเกร่งพร้อมกับกระชับอ้อมกอดเเน่นกว่าเดิมเมื่อจุนฮเวทำท่าจะดันร่างเขาออกไป
“ฮึก..ขอโทษนะจุนฮเว”
“.....”
ปึง…
เสียงปิดประตูห้องนอนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ สองร่างโถมเข้าหาพร้อมกับจูบริมฝีปากกันอย่างดูดดื่ม คนตัวเล็กถอดเสื้อนักเรียนของตัวเองทิ้งก่อนที่เขาจะออกเเรงผลักคนตัวใหญ่กว่าให้นั่งลงบนเตียง
จินฮวานถอดเสื้อผ้าทุกชิ้นก่อนที่เขาจะตามมานั่งคร่อมตักจุนฮเวเเล้วประทับจูบริมฝีปากอีกฝ่าย จุนฮเวหายใจหอบเเรงขึ้นเมื่อคนตัวเล็กจงใจจะทิ้งน้ำหนักตัวลงส่วนกลางลำตัวที่ยังคงใส่กางเกงของเขา เอวเล็กเคลื่อนขยับไปมาอย่างยั่วยวนจนเขาเองเเทบจะทนไม่ไหว สุดท้ายคนตัวใหญ่ก็รวบเอวเล็กเเล้วยกอีกฝ่ายให้นอนลงบนเตียง จุนฮเวถอดเสื้อของตัวเองทิ้งในขณะที่จินฮวานก็ช่วยแกะกระดุมกางเกงของอีกฝ่าย เมื่อแกนกายของจุนฮเวไร้สิ่งกีดขวางขาเล็กก็เกี่ยวเอวสอบให้เข้าหาตัวเอง
“จุนฮเว..”
เสียงเล็กเอ่ยเรียกเมื่ออยู่ๆคนที่กำลังซุกใบหน้าที่ซอกคอเขากลับนิ่งไปเหมือนว่ากำลังลังเลสิ่งที่ทั้งคู่จะทำ จินฮวานใช้สองมือประคองใบหน้าของจุนฮเวให้มองตัวเอง ความมืดไม่ได้เป็นอุปสรรคในการจ้องกันของพวกเขามากนักเมื่อสายตาปรับชินกับสภาพโดยรอบ คนตัวเล็กยื่นใบหน้าขึ้นไปพร้อมส่งลิ้นเล็กไปสัมผัสกับริมฝีปากของอีกฝ่ายแผ่วเบา
“ฉันจะให้นายเหมือนทุกอย่างที่ฉันให้กับเขาจุนฮเว...”
“.....”
“แต่ฉันมีเรื่องจะพูดหลังจากนี้”พูดทั้งที่ริมฝีปากของทั้งคู่ยังอยู่ชิดกัน จุนฮเวไม่ได้ตอบอะไรกลับไปเขาทำเพียงยิ้มมุมปากก่อนจะประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง
“อ๊ะ!...”
จินฮวานร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงบางสิ่งที่เข้ามาในร่างกายเเบบไม่ได้เบิกทาง ใบหน้าเล็กเหยเกด้วยความเจ็บที่ถูกยัดเยียดให้โดยไม่ทันตั้งตัว
เจ้าของใบหน้าเล็กขมวดคิ้วเเล้วจ้องมองจุนฮเวด้วยความไม่เข้าใจ เเต่ว่าสายตานิ่งเฉยของอีกฝ่ายที่ได้รับกลับมามันก็ไม่ทำให้เขาเข้าใจอะไรขึ้นมากนัก
“อึก..จุนฮเว..อ๊ะ เบา”
ร้องบอกทันทีที่เซอยอวสอบเข้าออกถี่ๆอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย คนตัวเล็กกัดริมฝีปากเเน่นเมื่อความเสียวเริ่มเข้ามาเเทนที่ เขาเชิดหน้าขึ้นเพื่อให้จุนฮเวได้เชยชมความหอมจากร่างกายของตัวเองสะดวกขึ้น เเขนเล็กที่โอบรอบคอกระชับเเน่นเมื่อความต้องการมีมากขึ้นจนกระทั่งทุกอย่างถึงจุดสิ้นสุด เสียงเล็กครางดังออกมาก่อนที่เขาจะมองคนเหนื่อร่างที่ยังคงขยับสะโพกเข้าออกอยู่
“ยัง..อ๊ะ...ไม่เสร็จเหรอ”
“...ยัง”
เสียงทุ้มตอบกลับก่อนที่เขาจะพลิกคนตัวเล็กคว่ำหน้าลง จินฮวานโก่งสะโพกขึ้นอย่างรู้งานพร้อมกับเม้มปากรับสัมผัสถี่รัวที่ถูกมอบให้เขาอย่างต่อเนื่องอีกครั้ง จินฮวานซบใบหน้าของตัวเองลงบนหมอน จนกระทั่งเขาได้ยินเสียงครางต่ำนั่นเเหละทุกอย่างจึงสิ้นสุดลง ร่างเล็กหอบหนักพร้อมกับหันหน้าไปมองจุนฮเวที่ทิ้งตัวมาทับเขาเอาไว้ ร่างหนายังคงพรมจูบที่แผ่นหลังเนียนของจินฮวานอยู่ราวกับว่าเป็นสิ่งที่เขาหลงไหลที่สุดในเวลานี้
“ฉันแข็งอีกแล้ว”
“ฉันรู้”จินฮวานพูดยิ้มๆเมื่อเขาสัมผัสได้ถึงความเเข็งขืนที่ยังคงอยู่ในร่างกายของตัวเอง
“แล้วกูควรจะทำยังไงกับมันดีล่ะ”
จุนฮเวกระซิบข้างใบหูเล็กของอีกฝ่ายเสียงแผ่วเบาก่อนจะยื่นหน้ามาหวังจุจูบอีกฝ่าย เเต่ว่าคนตัวเล็กกลับเบี่ยงหน้าหนีเเล้วหัวเราะในลำคอ
“ฉันยังคบกับนายไม่ได้นะจุนฮเว..”
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น