CUT #แด๊ดดี้ของน้องบิน 9

บ๊อบบี้อุ้มคนช่างยั่วให้กลับมานอนหงายบนโซฟาดังเดินก่อนที่เขาจะใช้ทั้งสองเเขนตัวเองสอดใต้ข้อพับขาเด็กน้อยเอาไว้ จากนั้นจึงก้มลงไปบรรจงจูบที่หน้าขาของอีกฝ่ายแล้วค่อยๆไล่ขึ้นมาจนถึงบริเวณโคนขา สัมผัสแผ่วเบาราวขนนกที่ไม่คุ้นชินทำให้เด็กน้อยนิ่วหน้าก่อนจะถดตัวหนี

“ฮือ มัน...”

“บ้าจี้เหรอเราน่ะ”

“แด๊ดดี้ฮะ ตรงนั้นมัน อ๊ะ..”

บ๊อบบี้ยิ้มมุมปากก่อนที่จะดูดดุนบริเวญโคนขาอีกฝ่าย บินลุกขึ้นนั่งพยายามจะหุบคาหนีแต่ว่าศีรษะชายหนุ่มกลับอยูู่กึ่งกลางขัดขวางการกระทำนั้น สะโพกถูกล๊อกด้วยมือบ๊อบบี้เพื่อไม่ให้ลูกชายขยับหนี เมื่อไม่มีทางเลือกเด็กน้อยจึงหันหน้าไปด้านข้างซบกับพนักโซฟาเพื่อหวังจะกลั้นความรู้สึกเสียวซ่านที่กำลังเกิดอยู่ซึ่งบ๊อบบี้ก็ช้อนตาขึ้นมองก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปดึงไหล่เล็กให้หันมามองตามด้วยการยิ้มให้ จากนั้นจึงก้มลงไปยังกลางกายของเด็กน้อยแล้วจูบลงไปอย่างแผ่วเบาเหมือนจะเป็นการเตือน จากนั้นริมฝีปากชายหนุ่มก็กลืนกินสิ่งนั้นไปจนหมด

“อ๊ะ”

บินทิ้งแผ่นหลังพิงที่พนักรองแขนของโซฟาพร้อมกับเชิดใบหน้าขึ้นเมื่อริมฝีปากนั้นรูดขึ้นลงเบาๆตามความยาวของเด็กน้อย คนตัวเล็กหอบหายใจถี่รัว คิ้วทั้งสองข้างขมวดมุ่นพร้อมกับริมฝีปากที่เผยอแล้วเปร่งเสียงออกมาเป็นระยะ ขาเรียวถีบพื้นโซฟาไปมาด้วยความเสียวกระสันจากนั้นก็ชันขึ้น สองมือเล็กปัดป่ายไปทั่วก่อนจะจบลงที่กำชายเสื้อตัวเองเเน่นจนยับย่น

“อึก...แด๊ดฮะ ฟันแด๊ด”ร้องท้วงเมื่อฟันคมครูดเบาๆตามผิวเนื้อนั้นจนบินต้องกลับมานั่งหลังตรงเพื่อมองศรีษะอีกฝ่ายที่ขยับอยู่หว่างขาตัวเอง

“ลิ้นแด๊ด..”

พูดจบก็กัดริมฝีปากพร้อมกับเชิิดใบหน้าขึ้นเมื่อความสุขสมที่แฝงไปด้วยความทรมาณกำลังตีตื้นมาจุกที่ลำคอเมื่อเรียวลิ้นของคนโตกว่ากำลังเล่นกับส่วนหัวของเขาอย่างเย้าแหย่ บินใช้สองมือประคองใบหน้าหล่อของอีกฝ่ายเอาไว้ก่อนที่เด็กน้อยจะก้มตัวลงไปแลกลิ้นกับผู้ชายที่ตนเองกำลังรู้สึกดีีอย่างดูดดื่ม มือใหญ่ข้างหนึ่งของบ๊อบบี้จึงเลื่อนลงไปด้านล่างแล้วทำหน้าที่แทนริิมฝีปากตนเองเนื่องจากเวลานี้ปากเล็กกำลังส่งเรียวลิ้นกวาดต้อนสลับดูดดุนทำให้เขารู้สึกดีไปกับมัน

บ๊อบบี้ใช้มืออีกข้างที่ว่างกระชับเอวคนตัวขาวเข้าแนบชิดกับตัวเอง บินบิดเร้าไปมาอย่างทรมาณก่อนที่น้ำสีขาวขุ่นจะถูกปล่อยออกมาจนเต็มมือเขา และมันก็ทำให้บินถึงกับหมดเรี่ยวเเรงทิ้งตัวนอนหงายบนโซฟาโดยที่แด๊ดดี้กำลังปลดกางเกงตัวเองด้วยความรีบร้อน เด็กน้อยมองทุกการกระทำของคนโตกว่าด้วยใบหน้าขึ้นสีและหัวใจที่เต้นเเรงเหมือนจะหลุดออกมา ขาเรียวข้างหนึ่งยกขึ้นไปวางบนไหล่แกร่งซึ่งบ๊อบบี้ก็เลิกคิ้วมองก่อนที่จะยิ้มร้าย ชายหนุ่มประคองขาเรียวข้างนั้นแล้วตามด้วยการกัดที่น่องสวยเบาๆ

“อื้อ!”

“เป็นไงครับ”

“เจ็บ...เจ็บฮะ”

ชายหนุ่มใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มตัวเองยิ้มๆก่อนที่เขาจะจับส่วนร้ายกาจของตัวเองมาจ่ออยู่ที่ช่องทางสีสวยซึ่งมันเย้ายวนเขาเหลือเกิน

“อึก...”

เด็กน้อยยันตัวเองขึ้นมาแล้วกอดคนเป็นแด๊ดดี้ไว้แน่น บ๊อบบี้เองก็กอดตอบพร้อมกับลูบแผ่นหลังเล็กเบาๆเป็นเชิงปลอบก่อนที่เขาจะดันตัวเองเข้าไปในช่องทางสวยทีละนิด สันกรามคมของชายหนุ่มขึ้นรูปชัดเจนเมื่อเขาขบกรามแน่นเนื่องจากกำลังพยายามอดทนกับสิ่งที่ทำอยู่

“อ๊ะ..”

เด็กน้อยเอ่ยร้องเมื่อเอวสอบเริ่มขยับสวนขึ้นมา ใบหน้าเล็กซบลงบนไหล่แกร่งด้วยความอดกลั้น บินก้มลงมองส่วนของร่างกายช่วงล่างที่เชื่อมต่อกันมันก็ยิ่งทำให้อารมณ์เพิ่มสูงขึ้น ใบหน้าเล็กเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคมของแด๊ดดี้ซึ่งกำลังจ้องเขาอยู่ก่อนหน้านี้ บินมองดวงตาสีนิลคู่นั้นที่มองมาอย่างหลงไหล ลมหายใจร้อนของแด๊ดดี้ที่รดใบหน้าเขาราวกับต้องการจะแผดเผามันยิ่งทำให้เด็กน้อยรู้สึกพิเศษกับคนตรงหน้ามากขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน เด็กน้อยใช้มือเล็กสัมผัสที่หน้าอกข้างซ้ายของอีกฝ่ายที่เต้นต่างจังหวะกับเขาในตอนนี้ตามด้วยการยื่นใบหน้าไปจูบปลายคางที่เริ่มมีไรหนวดของบ๊อบบี้แผ่วเบา

มือใหญ่ถูกยกขึ้นมาสัมผัสสองข้างแก้มเล็กประคองไว้จากนั้นก็ประกบกบลงไปจนเสียงครางก่อนหน้าเบาลงไปเหลือไว้แค่เสียงอื้ออึงในลำคอ เอวเเกร่งยังคงขยับเข้าออกถี่รัวจนบินร้องแทบไม่เป็นภาษายามริมฝีปากถูกถอนออก บ๊อบบี้ใช้สองมือสอดเข้าไปในสาบเสื้อนักเรียนที่ยังปลดกระดุมไม่หมดแล้วลูบไล้แผ่นหลังเด็กน้อยจากนั้นก็เลื่อนไปยังด้านล่างพร้อมกับลากปลายนิ้วผ่านก้นขาวแล้วออกเเรงบีบอย่างหมันเขี้ยว

“อ๊ะ...อ๊า..เบา อื้อ...แด๊ดฮะ”

เด็กน้อยเอ่ยขอร้องอย่างน่าสงสารเมื่อเขารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะขาดใจ แต่ดูเหมือนบ๊อบบี้จะไม่ได้ฟังเท่าไรนัก เขาจับคนตัวเล็กให้นอนคว่ำอย่างกะทันหันทั้งที่ยังไม่ได้ถอนตัวออกไปจากนั้นก็เริ่มทำหน้าที่ของตัวเออีกครั้ง บินหายใจไม่เป็นจังหวะเมื่อแด๊ดดี้ยื่นมือมาจับส่วนนั้นของเขาเเล้วรูดรั้งให้ คนตัวขาวกัดแขนตัวเองเเน่นจนรู้สึกเจ็บแต่ว่ามันก็ไม่มีทางเลือกเมื่อความรู้สึกที่ต้องเผชิญอยู่มันผลักดันให้เขาต้องทำเช่นนี้

“กัดแด๊ดแทน”

แขนแกร่งข้างหนึ่งถูกยื่นมาตรงหน้า เด็กน้อยมองมันก่อนจะส่ายใบหน้าเล็กไปมาอย่างดื้อรั้นเนื่องจากมันต้องทำให้แด๊ดเจ็บและเกิดบาดแผลแน่ๆ

“ซี๊ด...เร็ว อย่าดื้อนะ”

บินยอมทำตามที่อีกฝ่ายบอกโดยฝังเขี้ยวลงบนแขนแด๊ดดี้ตามคำสั่ง ได้ยินบ๊อบบี้ครางต่ำในลำคอก็นึกขอโทษในใจเพียงแต่เด็กน้อยห้ามตัวเองไม่ได้ เขาหลับตาปี๋แล้วขยับตามแรงชักพาของคนแก่กว่าก่อนที่เสียงสุดท้ายของเด็กน้อยจะดังขึ้น ในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นของเด็กน้อยถูกขับออกมาชวนน่าอาย แขนแกร่งถูกปล่อยให้เป็นอิสระซึ่งบ๊อบบี้กำลังจะชักกลับแต่ว่าบินก็จับมันไว้จากนั้นก็ใช้ลิ้นเล็กเลียลงไปเบาๆที่บาดแผลเลือดซิบนั้น

“ไม่เสร็จว่ะเชี่ยเอ้ย”

บ๊อบบี้สบถคำหยาบออกมาอย่างลืมตัวจากนั้นเขาก็จับคนตัวเล็กให้นอนหงาย เด็กน้อยใช้ดวงตาฉ่ำหวานมองคนด้านบนที่กำลังขยับเข้าออกในร่างเขาอย่างถี่รัวจนศีรษะเล็กไถลแทบจะตกโซฟา บ๊อบบี้เองก็มองใบหน้าเเละเนื้อตัวอันแดงก่ำของอีกฝ่ายก่อนที่เขาจะก้มลงไปจุมพิตที่หน้าผากสวยนั้นเบาๆ ขาเรียวตกจากโซฟาข้างหนึ่งแต่ว่าบินเองก็ไม่มีเรี่ยวเเรงจะยกขึ้นมาที่เดิมด้วยซ้ำ เด็กน้อยปล่อยให้บ๊อบบี้ขยับตามใจตนเองอยู่เช่นนั้นจนกระทั่งได้ยินเสียงครางต่ำในลำคอ ซึ่งบินเองก็ขมวดคิ้วเเล้วเชิดใบหน้านิิดหน่อยเมื่อความอุ่นวาบถูกเข้ามาภายในร่างกาย บ๊อบบี้เองก็ทิ้งตัวลงมากอดคนเด็กกว่าเอาไว้ทั้งที่ยังไม่ถอนตัวออก เขาเองหน้าจูบซับเหงื่อที่ลำคอขาวรวมถึงแก้มแดงๆนั้นฟอดใหญ่ บินหันหน้ามาจ้องตาอีกฝ่ายบ้าง ทั้งสองมองตากันและกันอยู่เช่นนั้นสักพักก่อนที่เด็กน้อยจะค่อยๆยิ้มให้กับคนเป็นแด๊ดดี้ซึ่งเขาก็ยิ้มตอบให้เด็กน้อยเช่นกัน

“รอบนี้อยากพูดอะไรไหม”

“อ๊ะ”

เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนที่จะแกล้งควงสะโพกจนบินยกมือขึ้นมาตีไหล่แกร่ง ชายหนุ่มหัวเราะออกมาจากนั้นเขาก็เงียบเพื่อรอฟังคำพูดบางอย่างจากบิน

“พี่บ๊อบบี้...”





กลับไปหวีดที่เดิมให้หน่อยยยยย

https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1752019&chapter=13