# แด๊ดดี้ของน้องบิน 13

 

ครางในลำคอออกมาเมื่อเขาถูกปล้นจูบอีกครั้ง บินค่อยๆปลดกระดุมเสื้อของอีกฝ่ายออกอย่างใจเย็น แล้วเลื่อนริมฝีปากไล้ลงไปที่ปลายคางซึ่งมีไรหนวดของอีกฝ่าย บ๊อบบี้เริ่มหอบหายใจแรงเมื่อบินดูดดุนที่ยอดอกเขาอย่างแผ่วเบา ถึงแม้จะไม่ได้คล่องแคล่วมากมายแต่เขาต้องยอมรับว่ามันทำให้ใจเต้นและวาบหวิวอยู่พอตัว

“ใครทำอะไรมา ไหนบอกหน่อยสิครับ”บินเงยใบหน้าขึ้นมองก่อนจะทำเป็นไม่ได้ยิน คนตัวเล็กไม่อยากให้เรื่องคนอืื่นเข้ามาทำให้เขาหนักหัวทั้งที่ตอนนี้เป็นเวลาของบินกับแด๊ดดี้ มือเล็กเอื้อมลงไปปลดเข็มขัดคนที่กำลังนอนยิ้มมุมปากมองเขาอยู่ คนเป็นเด็กนึกอายขึ้นมาจนต้องเบี่ยงหน้าหลบสายตาเเล้วโฟกัสยังมือของตัวเองเเทน เเต่เเล้วคิ้วสวยกลับต้องขมวดเมื่อหลังจากที่เขาปลดเข็มขัดอีกฝ่ายออกมาจนถึงขั้นปลดกระดุมกางเกงยีนส์บินไม่สามารถแกะออกได้

“ฮื่อ!”ครางงอแงออกมาอย่างขัดใจจนคนที่กำลังนอนมองอยู่หัวเราะขึ้นมา บ๊อบบี้ยันตัวขึ้นนั่งแล้วช่วยปลดกระดุมให้เด็กตัวขาวที่เริ่มตัวสั่นเพราะลมทะเลที่พัดเข้ามาปะทะใบหน้าอย่างต่อเนื่อง

“ใจเย็นๆนะครับ”เอ่ยเสียงกลั้วหัวเราะเเล้วตามด้วยจุ๊บริมฝีปากอิ่มไปอีกหนึ่งครั้งอย่างหมันเขี้ยว บินเองชะงักไปเหมือนว่าเริ่มได้สติ คนตัวเล็กจ้องใบหน้าหล่ออยู่สักพักซึ่งบ๊อบบี้เองก็เลิกคิ้วขึ้นเป็นเชิงถาม ก่อนที่จะถูกอีกฝ่ายกอดเอาไว้อย่างเเน่น ใบหน้าเล็กซบลงไปบนไหล่กว้าง บ๊อบบี้ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวออกมาหนึ่งครั้งราวกับว่าต้องการระบายสิ่งที่อยู่ภายในใจออกมา ชายหนุ่มขมวดคิ้วกับท่าทีดังกล่าว เขายกมือขึ้นมากอดตอบตามด้วยลูบแผ่นหลังเนียนเเล้วตบเบาๆเป็นเชิงปลอบ

“เป็นอะไรครับ”

“.....”

“ไหนลองบอดแด๊ดสิว่าใครทำอะไร”กระซิบเสียงเบาข้างใบหูเล็กซึ่งบินก็ไม่ได้ตอบคำถามในทันที บ๊อบบี้ไม่รู้เหตุผลที่ทำให้ลูกชายดูคิดหนักเช่นนี้ เเต่เขาก็จะไม่บังคับให้อีกฝ่ายบอกเพราะเชื่อว่าทุกคนบนโลกใบนี้มีความลับที่จะเก็บเอาไว้คนเดียว เเละเเน่นอนว่าเขาก็มีกับบินเยอะพอสมควรโดยเฉพาะเรื่องในอดีตที่ไม่ได้เล่าให้ฟังเพราะกลัวว่าเด็กน้อยจะมองตัวเองแย่ในสายตา ไหนจะเรื่องคู่หมั้นที่ยังหาโอกาสเคลียร์ไม่ได้อีก ถ้าอีกฝ่ายจะเปิดปากเงียบไม่บอกเขาบ้างบ๊อบบี้เองก็ไม่โกรธอะไร

“บินไม่อยากเป็นคนเห็นแก่ตัว...”

“ทำไมเหรอครับ”

“บินอยากให้แด๊ดเป็นของบิน ไม่อยากแบ่งใคร”

“ตอนนี้แด๊ดก็เป็นของบินคนเดียวนะครับ”

“ไม่ใช่...”บินตอบกลับทันควันพร้อมกับดันตัวแด๊ดดี้ให้นอนหงายอีกครั้ง บ๊อบบี้เริ่มเครียดเมื่อเขามองเห็นน้ำใส่ที่เอ่อคลอดวงตากลมของอกฝ่ายอยู่ เด็กน้อยเม้มริมฝีปากก่อนที่เขาจะดึงกางเกงของบ๊อบบี้ให้ลงมาถึงบริเวณหน้าขา

“แด๊ดดี้ไม่ใช่ของบินคนเดียว”พูดจบก็ก้มลงไปบริเวณหว่างขาของผู้ชายคนแรกของตัวเอง บินไม่รู้ว่าสิ่งที่ตัวเองทำอยู่มันถูกต้องหรือไม่ เด็กน้อยไม่สามารถเอาอะไรมาวัดความโกรธของตัวเองได้เมื่อนึกถึงแด๊ดดี้ของตัวเองมีสัมพันธ์กับเด็กคนอื่นเช่นเดียวกับเขา บินพยายามจะค้นหาเหตุผลต่างๆนาๆแก้ตัวแทนคนที่กำลังครางเบาๆยามเขากลืนกินส่วนนั้นเเล้วขยับศีรษะขึ้นลงอย่างเก้ๆกังๆเหมือนในหนังเอวีที่คลีนเพื่อนสนิทเปิดให้ดู คนตัวขาวพยายามไม่โกรธเเละชักแม่น้ำทั้งห้ากลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเองตอนคุยกับเด็กที่ชื่อจีนนั่น

เขาพยายามที่จะเป็นเด็กดีแล้ว..

เเต่สุดท้ายพอเจอแด๊ดที่บ้านชั้นล่างมันก็โมโหจนไม่ยอมให้อีกฝ่ายจูบ บินอยากทำตัวให้อีกฝ่ายหงุดหงิดแบบเขาบ้างโดยการแอบเอาเหล้าไปเทเเล้วนำน้ำเปล่าใส่แทนในจังหวะที่แด๊ดดี้เเละคุณไบรอันไปเข้าห้องน้ำหลังจากสั่งเครื่องดื่มในตอนเเรก เเละสุดท้ายเขาก็ดีใจแบบเด็กๆที่ว่าทำให้แด๊ดดี้รู้สึกหงุดหงิดแบบเดียวกันได้เมื่อบินแกล้งเมา

นึกย้อนกลับไปตั้งเเต่วันเเรกที่เขาเข้ามาในชีวิตของผู้ชายคนนี้ก็เกือบหนึ่งปี ทุกสิ่งทุกอย่างมันเดินไปข้างหน้ารวมถึงความรู้สึกของบินด้วยเช่นกัน

“ซี๊ด..”

เสียงซีดในลำคอพร้อมกับมือใหญ่ที่กดศรีษะเขาลงมาทำให้เด็กน้อยเพิ่มจังหวะรวดเร็วมากยิ่งขึ้น บินละใบหน้าออกมาก่อนจะเล่นกับส่วนหัวของอีกฝ่ายที่หอบหายใจแรงอย่างน่ากลัว

“บิน เร็วอีก...”

ดวงตากลมช้อนขึ้นมองบุคคลที่กำลังเเสดงสีหน้าสุดน่าหลงไหลเเละดูพอใจกับการกระทำของบิน เเต่ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังจะถึงฝั่งฝันทุกอย่างกลับหยุดชะงัก เด็กดีของเขานั่งหลังตรงพร้อมกับเลียริมฝีปากนิดหน่อย บินมองส่วนนั้นที่ปริ่มน้ำของแด๊ดดี้ก่อนที่จะยิ้มหวานออกมา คนตัวบางลุกขึ้นยืนเเล้วเดินไปเก็บเสื้อยืดของตัวเองที่ปลิวไปตามแรงลมมาสวมใส่ท่ามกลางความงุนงงของบ๊อบบี้ที่ลุกขึ้นนั่งเเล้วมองมายังลูกชายที่เดินผ่านหน้าเขาไปอย่างเอาเรื่อง

“นี่มันอะไรน่ะบิน!”

“....”

“แด๊ดยังไม่เสร็จเลยนะ! บิน อย่าเดินหนีนะ!”เสียงตะโกนอย่างดังทำให้ขาเล็กชะงัก บินหันข้างนิดหน่อยพอให้คนด้านหลังเห็นเสี้ยวหน้าก่อนที่เขาจะพูดบางประโยคที่ทำให้บ๊อบบี้ตัวชา

มีต่อที่เว็บนาจา