SPECIAL #ทักดบบ
SPECIAL
#ทักดบบ
By:เฮียสอง @kamonwan271
'ขอบคุณที่เกิดมาเป็นความรักของพี่นะครับ'
*************************************************************************
หลายคนมักตั้งคำถามกับผมว่า
‘คบกับคนพูดไม่ได้เเล้วรู้สึกอย่างไร
คุยกันก็ไม่ได้ไม่เบื่อบ้างเหรอ?
ผมทำเพียงยิ้มเล้วตอบกลับไปว่า
“พวกเราใช้ใจคุยกัน”
มันอาจฟังดูตลกและผมอาจถูกมองว่าเป็นไอ้เด็กเพ้อฝันตรรกะการ์ตูนดิสนีย์
ผมคิดว่าผมไม่จำเป็นต้องโกรธคนพวกนี้นะเพราะว่าพวกเขาน่าสงสาร
ที่ไม่รู้จักคำว่าความรักที่เเท้จริง บางประโยคที่ผมพูดดูเน่าจนน่าตบปาก
เเต่เชื่อเถอะว่าถ้าคุณรักใครสักคนจริงๆ เรื่องความบกพร่องพวกนี้จะกลายเป็นเรื่องไร้สาระไปในทันที
“เสร็จยังครับ พี่กำลังจะออกไป”
เฟสไทม์และภาษามือคือสิ่งที่ผมและน้องใช้สื่อสารเป็นประจำในเวลาคิดถึงกันเมื่ออยู่ไกล
ปลายสายส่งเสียงกุกกักเหมือนทำอะไรสักอย่าง
เห็นเจ้าลูกแมวของผมกำลังหาวหวอดแล้วทำใบหน้างอแง มันดูน่ารักมากเพราะคนที่ทำคือฮันบิน
เเต่ถ้าเป็นไอ้จุนเน่เพื่อนตัวเองซึ่งมันเคยล้อผมเรื่องความงุ้งงิ้งของน้องโดยการเลียนแบบท่าทาง
แน่นอนว่าสิ่งที่ผมตอกกลับมันไปก็คือ ‘เป็นส้นตีนอะไรมากไหม?’
เดินไปล๊อกคอตุ๊กตามิกส์กี้เม้าส์บนโซฟาที่เคยมองว่าเป็นการ์ตูนที่ปัญญาอ่อนมากที่สุดในโลก
บัดนี้มันกลับเป็นสิ่งที่น่ารักในสายตาผมขึ้นมาเพราะว่าเป็นการ์ตูนตัวโปรดของน้อง
ผมเดินออกจากห้องมาเเละใช้เวลาไม่นานในการลงลิฟต์
ตรงไปยังโรงรถซึ่งมีรถยนต์ของผมที่จอดอยู่
(พี่บ๊อบบี้ไม่พักเหรอครับ ช่วงนี้รับน้อง
เหนื่อยเเย่)นี่แหละครับ คิม ฮันบิน
คนที่เป็นห่วงผมก่อนตัวเองเสมอ ผมดุเรื่องนี้มาหลายครั้งเเล้ว
เเต่พอน้องก้มหน้าน้ำตาคลอเท่านั้นแหละ จับโอ๋สิครับ! ดุต่อลงผมก็หยาบช้าเต็มทน
ใช้เวลาไม่นานผมก็ขับมาถึงบ้านของเจ้าลูกแมว
กดออดหน้าบ้านโดยที่คุณแม่ของอีกฝ่ายออกมาเปิดแล้วเชิญผมเข้าไปด้านในอย่างคุ้นชิน
เเน่นอน ก็ผมลูกเขยนี่
ถ้าเป็นคนอื่นอย่าหวังจะเข้าบ้านได้เลย หึ!
“จะรอหรือจะขึ้นไปหาน้องลูก”
“ผมขอขึ้นไปหาน้องนะครับ”
แม่ของน้องยิ้มให้ผมอย่างใจดี
ผมตัดสายจากเฟสไทม์ทิ้ง ตอนนี้น้องหลับปุ๋ยไปอีกรอบเเล้ว
มันน่าเอ็นดูจนผมอยากฟัดเลยล่ะครับ เเต่ต้องใจเย็น ถึงอย่างไรจะช้าหรือเร็ววันนี้ผมบอกเลยว่าจุดประสงค์หลักคือจับเด็กตัวบางมาฟัดแก้มขาวๆนิ่มๆนั่น
ผมจัดการหาเบอร์แล้วโทรออกอีกครั้ง การโทรครั้งนี้เเน่นอนว่าผมไม่ได้หวังจะฟังเสียงน้อง
แต่การที่น้องฟังในสิ่งที่ผมจะพูดต่างหากนั่นคือสิ่งที่ต้องการ
“ฮัลโหล แมวน้อย”
(....)
“ฮัลโหล
ถ้าฟังพี่อยู่เคาะหัวเตียงสามครั้งได้ไหมครับ”
‘แกร็ก แกร็ก แกร็ก’
ผมยิ้มออกมาเมื่อได้ยินการตอบสนองนั้น
ก่อนจะหยุดยืนอยู่หน้าประตูที่มีรูปผมแปะเอาไว้เกินครึ่งบาน
แอบเขินนะที่เห็นหน้าตัวเองเช่นนี้
เเต่ว่าคนที่บังคับน้องให้เอามาแปะคือผมเองนั่นแหละ
ผมกลัวไอ้เด็กอ้วนชินดงมันคิดไม่ซื่อกับน้องอ่ะ
ให้มันรู้ไงว่าน้องคลั่งไคล้ผมแค่ไหนจะได้ไม่กล้าคิดเกินเพื่อนแบบนิยายน้ำเน่าที่แม่ชอบอ่าน
“วันนี้วันเกิดของคนเก่งนามว่าฮันบิน
ตัวพี่นามว่าบ๊อบบี้ผู้เป็นสามีในอนาคตก็ขอให้น้องแมวมีความสุขมากๆ
คิดอะไรสมปารถนาทุกอย่าง รักพี่ให้มากขึ้นทุกวันเหมือนที่พี่รักน้องแมวจนจะบ้าแล้ว
มันน่าตลกที่ผู้หญิงหน้าอกใหญ่เท่าหัวไม่มีผลกับพี่อีกต่อไป แค่นึกถึงยิ้มหวานๆพี่ก็ไปไหนไม่รอดแล้ว
ขอบคุณที่เกิดมาเป็นความรักให้พี่นะครับ”
‘แอ๊ด..’
ประตูที่เปิดออกมาทำให้ผมเห็นหน้าแดงก่ำของน้องลูกแมว
ภาษามือที่ผมไปสมัครคอร์สเรียนมามีประโยชน์ทันทีเมื่อน้องกำลังสื่อสารกลับมา
‘ผมก็รักพี่มากเลยครับ’
พูดจบอีกฝ่ายก็โถมตัวเข้ามากอด
ตุ๊กตาตัวใหญ่ที่อยู่ในอ้อมแขนผมถูกปล่อยไว้ด้านข้างทันที
ตัวนิ่มๆของน้องน่ากอดกว่าเยอะเลย
ผ่านไปสักพักผมจึงละใบหน้าออกมานิดหน่อย
ดวงตากลมนั้นกระพริบปริบๆ พร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ อ่าปากแดงๆนั่นมัน…
“แมวน้อย วันนี้เรามาทำสถิติอะไรกันไหม”
น้องเอียงคอมองด้วยความสงสัยหลังจากที่ผมพูดจบ
ขายาวเขี่ยตุ๊กตาให้เขาไปในห้องพร้อมกับดันน้องเข้าไปด้านในเบาๆ ไม่ลืมที่จะล๊อกประตูเพื่อความปลอดภัยจากผู้เป็นแม่ที่นั่งดูทีวีอยู่ด้านล่าง
ก่อนจะเข้ามากอดเอวบางไว้อีกครั้ง
“มาจูบจนกว่าปากจะเปื่อยกันเถอะแมวน้อยของพี่บ๊อบ”
#ทักดบบ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น