Cut คนคุก 15
ริมฝีปากหนาค่อยๆชิมโพรงปากเล็กอย่างอ่อนหวานจนความกังวลที่เซฮุนมีค่อยๆคลายลงไป
แขนเล็กยกขึ้นมาโอบรอบคอแกร่งก่อนจะแอ่นอกรับสัมผัสจากปลายลิ้มของอีกฝ่ายที่กำลังดูดดุนยอดอกสีสวยของเขาอย่างหลงไหล ร่างบางเริ่มหายใจหอบหนักก่อนก่อนที่ดวงตาจะลืมขึ้นมองจงอินกำลังถอดเสื้อที่สวมใส่อยู่แล้วเขวี้ยงทิ้งอย่างไม่ใยดี
มือบางเริ่มแกะกระดุมของตนเองบ้าง แต่ยังไม่ทันปลดหมดร่างหนาก็ทาบทับลงมาอย่างใจร้อน
“อือ….”
ครางออกมาเมื่อลิ้นหนากำลังโลมเลียที่หลุมสะดือและหน้าท้องขาวอย่างหลงใหล
เซฮุนยันตัวขึ้นนั่งก่อนจะจับใบหน้าหล่อเพื่อให้มาประกบจูบตนเองอีกครั้ง
เสียงจูบดังทั่วห้องขังซึ่งร่างบางก็แอบเขินแต่ว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันหายไปทันทีเมื่อจงอินถอดกางเกงและชั้นในของเขาแล้วปาทิ้งราวกับว่ามันช่างเป็นอะไรที่เกะกะสิ้นดี
ร่างบางนั่งพิงหลังกับหัวเตียงก่อนที่ลมหายใจจะสะดุดเมื่อคนที่กำลังซุกไซ้ซอกคอเขาอยู่สอดนิ้วเข้ามาจนเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
“โอ้ย! เจ็บสัดอ่ะพี่!...อ๊ะ”
แอบบ่นให้คนที่กำลังพยายามใจเย็นฟัง
จงอินรู้สึกหงุดหงิดเมื่อช่องทางของไอ้เด็กเวรนี่มันคับแน่นมากกว่าที่เขาคิด นี่แค่สองนิ้วเองนะ
เมื่อเรียวนิ้มยาวเริ่มขยับเสียงก่นด่าก็เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานหูปนเสียงสะอื้นฮักเบาๆจนจงอินแทบทนไม่ไหว
แรงจิกที่ไหล่จากร่างบางไม่ได้ทำให้เขาทรมาณเท่าอาการปวดหนึบที่เป็นอยู่ตอนนี้เลย เมื่อเห็นว่าเซฮุนเริ่มดีขึ้นจงอินจึงร่นกางเกงตัวเองลง
เซฮุนที่กำลังหอบหายใจเบิกตากว้างเมื่อเห็นแก่นกายที่กำลังขยายเต็มที่ของอีกคน
ใบหน้าขาวแดงก่ำ รู้สึกร้อนทั่วใบหน้าจนต้องกลืนน้ำลายแล้วเบี่ยงหน้าไปทางอื่น
บ้าเอ้ย!ทำไมใจเต้นขนาดนี้วะ! คนโตกว่าก้มลงไปคลอเคลียกับพวงแก้มน่าหยิกนั่นก่อนจะจับขาเรียวให้อ้ากว้างขึ้นซึ่งเซฮุนก็ทำตามอย่างว่าง่าย
ช่องทางสีสวยตรงหน้ามันทำให้จงอินกำลังจะคลั่งขึ้นทุกที
“อ๊ะ! โอ้ย! เชี่ยเอ้ยยย”
เซฮุนด่าลากเสียงยาวก่อนจะกัดปากเมื่อจงอินเริ่มสอดส่วนหัวมนเข้ามา
เจ็บน้ำตาแทบไหล เจ็บจนอยากจะร้องขอชีวิตเลย โอ้ยยยย รู้งี้กูเอามีดไปปาดคอแบคฮยอนง่ายกว่ามั้ย
“เงียบน่ะ!”
จงอินพูดอย่างหงุดหงิดเมื่อมันแน่นเกินไป
เขาค่อยๆฝืนขยับตัวเองเข้าไปซึ่งได้ยินเสียงร้องครางออกมาเป็นระยะจนเขาต้องประกบปากเล็กนั่นให้เงียบสักที
จนเมื่อเขาสอดใส่ตัวเองเข้าไปจนสุดและเริ่มขยับสะโพกนั่นแหละ
เสียงบ่นจึงเริ่มอีกครั้ง
“อ๊ะ...อ๊ะ…พี่….ชาตินี้…อื้อ….แม่งไม่รับให้ใครแล้ว…อ๊ะ สาบานเลย”
จงอินซีดปากก่อนจะขยับสะโพกรัวเมื่อสิ้นเสียงคนที่กำลังร้องเหมือนจะขาดใจอยู่ตอนนี้บ่น
“คิดว่ากูจะยอมมั้ยล่ะ!”
เซฮุนไม่รับรู้คำพูดของอีกฝ่ายแล้วในตอนนี้เสียงครางของตัวเองทำให้เขากระดากอายจนต้องระบายด้วยการกัดต้นคอที่ชื่นเหงื่อของอีกคนเอาไว้
จังหวะที่เร็วบ้างช้าบ้างของจงอินทำให้เซฮุนกำลังจะบ้า มือข้างหนึ่งก็เลื่อนลงไปขยับรูดแก่นกายของตัวเองส่วนอีกข้างก็กอดอีกฝ่ายแน่น
จงอินซีดปากเมื่อช่องทางของไอ้เด็กปากดีตอดรัดเป็นอย่างดี
ความรู้สึกอึดอัดก่อนหน้านี้หายไป เสียงครางสุดท้ายของเซฮุนดังลั่นก่อนจะคลายแรงกัดลงเมื่อปลดปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องแกร่ง
จากนั้นก็นอนหอบมองใบหน้าที่เต็มไปด้วยอารมณ์ของอีกคนที่กำลังขยับเข้าออกเนื่องจากยังไม่ปลดปล่อย
สายตาของจงอินมันทำให้เซฮุนยื่นใบหน้าเข้าไปงับริมฝีปากล่างของจงอินเบาๆ
ร่างหนาคำรามในลำคอก่อนที่จะปลดปล่อยเข้าไปในตัวเซฮุน
เสียงหอบหายใจของทั้งสองประสานกัน
ก่อนที่ร่างอันอ่อนปวกเปียกของเซฮุนจะถูกอุ้มให้สับเปลี่ยนตำแหน่งมานั่งบนตักแกร่งโดยที่จงอินเป็นฝ่ายพิงหัวเตียงบ้าง เซฮุนครางอือออกมาเมื่อร่างสูงยังไม่ถอนแก่นกายอ่อน ก่อนจะซบหน้าลงกับบ่าแกร่งด้วยความอาย
“พะ…พอแล้วมั่งพี่”
“wot ให้ดูสองรอบแล้วจะเลิก”
มีต่อหน่อยนึงนะกลับไปอ่านนนน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น