CUT #กลัวดบบ-18

“อือ…”

ฮันบินครางออกมาเมื่อลิ้นหนาหยอกล้อตนเองบ้าง ยกแขนขึ้นมาก่อนที่นิ้วเรียวจะจับยังกลุ่มผมคนรักของตนเอง เสียงจูบที่ดังสะท้อนอยู่ตลอดเวลามันทำให้ฮันบินรู้สึกเคอะเขินนิดหน่อย แต่ว่าในเวลานี้เขาไม่สามารถสนใจอะไรได้อีกแล้วนอกจากสัมผัสในโพรงปากจากคนตรงหน้า

ฮันบินเชิดหน้าขึ้นเมื่อจีวอนซุกไซ้ซอกคอของตนเอง กลิ่นกายที่ไร้การปรุงแต่งของเด็กหนุ่มมันกำลังจะทำให้จีวอนคลั่ง ทั้งความคิดถึง ทั้งความรักที่เขามีให้เด็กคนนี้ จีวอนไม่อยากจะคิดเลยด้วยซ้ำว่าถ้าวันหนึ่งไม่มีฮันบิน เขาคงต้องตายแบบที่ปากพูดกับพ่อจริงๆ

เสื้อแขนยาวของฮันบินถูกถอดออก ตามด้วยเสื้อยืดที่ร่างบางใส่อยู่ ฮันบินจัดการถอดกางเกงยีนส์ของตนเองเองจนเหลือเพียงอันเดอร์แวร์สีดำ ก่อนจะถูกยกตัวลอยขึ้น ขาเรียวเกี่ยวเอวสอบไว้ก่อนจะก้มลงไปประกบจูบกับจีวอนอีกครั้ง ฮันบินจงใจสีขาเรียวไปมากับเอวสอบ แอบรู้สึกอายนิดหน่อยเพราะไม่เคยทำอะไรแบบนี้ แต่ว่าเพื่อจีวอน แค่นี้มันเป็นเรื่องเพียงเล็กน้อยเท่านั้นถ้าเทียบกับความคิดถึงที่เขามี

“อือ…พี่จีวอน..”

เสียงเรียกกระเส่าดังขึ้นเมื่อยอดอกกำลังถูกลิ้นหนาครอบครอง ฮันบินแอ่นอกตนเองรับสัมผัสจากอีกฝ่ายอย่างไม่รู้ตัว ก่อนจะเชิดหน้าขึ้นเมื่อจีวอนดูดดุนที่ซอกคอเขาจนร่างบางรู้สึกเจ็บ อันเดอร์แวร์ถูกร่นลงมาที่หน้าขาก่อนสัมผัสจากเรียวนิ้วของจีวอนจะถูกส่งเข้ามา ฮันบินเผลอกอดจีวอนแน่นพร้อมกัดริมฝีปากของตนเองระงับความเจ็บ

“หยุดมั้ย”

เสียงทุ้มถามขึ้น ซึ่งมันเป็นสิ่งกระตุ้นความมกล้าให้กับฮันบินได้เป็นอย่างดี จีวอนกำลังกังวลว่าฮันบินจะไม่โอเคเพราะโรคที่เป็นอยู่ ซึ่งมันกลับทำให้เด็กหนุ่มต้องการที่จะเอาชนะโรคบ้าๆนั่น เพื่อให้จีวอนรับรู้ความรักที่ตนเองมีให้อีกฝ่ายก็ไม่น้อยเช่นกัน 

ร่างบางส่ายหน้าไปมาก่อนจะเป็นฝ่ายประกบจูบร่างสูง จีวอนอุ้มฮันบินไปที่เตียงก่อนจะถอดชั้นในอีกฝ่ายทิ้ง เด็กหนุ่มเบือนหน้าหนีนิดหน่อยเมื่อร่างหนาจ้องมองเขาด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความต้องการ จีวอนจัดการถอดกางเกงของตนเองอย่างรีบร้อนก่อนจะขึ้นมาทาบทับร่างบางอีกครั้ง ขาเรียวถูกจับอ้ากว้างก่อนที่นิ้วของคนเเก่กว่าจะถูกแทรกเข้ามาอีกครั้ง

“อึก…”

ร่างบางกัดริมฝีปากแน่น คิ้วเรียวขมวดมุ่น สองมือกำหมอนแน่นเมื่อจีวอนชักนิ้วเข้าออกจากช่องทางสีสวย ก่อนที่ขาเรียวของตนเองจะถูกอีกฝ่ายจับพาดบ่าเเกร่ง

“อ๊ะ..พี่…”

เรียกคนที่อยู่เหนือร่างก่อนที่เสียงหวานจะขาดหายเมื่อถูกคนเป็นพี่ประกบจูบเพื่อหวังจะคลายความกังวลให้อีกฝ่าย

“อื้อ”ร้องออกมาเมื่อร่างหนาดันแท่งร้อนเข้ามาจนสุด ความกลัวที่ฝังลึกในจิตใจถูกกระตุ้นนิดหน่อย แต่ว่าคนแก่กว่ากลับปลอบโยนเขาด้วยการจูบขมับอย่างอ่อนโยน

“อ๊ะ…พี่…”

ร้องขึ้นอีกครั้งเมื่อสะโพกสอบเริ่มขยับ ฮันบินปรือตามองสีหน้าที่แสดงอารมณ์ของจีวอนด้วยสองแก้มแดงก่ำ ร่างกายขยับไปตามจังหวะของอีกฝ่าย มือสองข้างจิกไปที่กลุ่มผมของร่างหนาเพื่อระบายอารมณ์พร้อมกับเชิดหน้าขึ้น จีวอนก้มลงมาคลอเคลียที่ซอกคอขาวพร้อมกับจูบซับอย่างหลงไหล

ความเจ็บก่อนหน้านี้แปรเปลี่ยนเป็นความเสียวจนอดไม่ได้ที่จะร้องครางออกมาเมื่อจีวอนจงใจกดย้ำไปที่จุดกระสัน

“อ๊า ตรง…นั้น”

ทั้งสองหอบหายใจแข่งกันจนแทบแยกไม่ออกด้วยซ้ำว่าเป็นลมหายใจของใคร ฮันบินยกตัวเองขึ้นจากเตียงนิดหน่อยก่อนจะดูดดุนที่อกแกร่ง มือบางลูบไล้กล้ามเนื้อลอนสวยของจีวอนอย่างลืมตัว

“อืม..”

จีวอนครางออกมาบ้างเมื่อถูกเด็กหนุ่มลากลิ้นพร้อมกับดูดดุนตามที่จีวอนทำกับตนเอง จีวอนจับร่างบางพลิกคว่ำก่อนที่จะรัวสะโพกใส่จนร่างบางแทบสติแตก

“อ๊ะ…อ๊า..”ฮันบินร้องออกมาเมื่อความต้องการถูกปลดปล่อย ร่างบางโก่งสะโพกนิดๆเพื่อรับแรงกระแทกจากจีวอนจนรู้สึกถึงเสียงครางทุ้มต่ำ และความอุ่นของช่องทางด้านหลังเมื่ออีกฝ่ายปลดปล่อยออกมา

จีวอนซบกับแผ่นหลังบางพลางหอบหายใจก่อนที่ฮันบินจะลุกขึ้น ร่างบางร้องออกมานิดหน่อยเมื่อแก่นกายของจีวอนหลุดออกจากร่างกายตนเอง  ฮันบินเสยผมตนเองก่อนจะคลานนั่งตักจีวอน ร่างบางมองอีกฝ่ายด้วยดวงตายั่วยวนโดยที่ไม่รู้ตัว เด็กหนุ่มจับแก่นกายของจีวอนจ่อช่องทางรักของตนเองก่อนจะค่อยๆกดตัวลงไปจนสุด ความรู้สึแปลกๆที่ก่อขึ้นทำให้ต้องครางออกมา

“ฮึก..”

ซบใบหน้าลงกับอกที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของอีกฝ่าย ก่อนที่จะค่อยๆไซ้ซอกคอแกร่ง มือเล็กจับไหล่กว้างทั้งสองข้างก่อนจะควงสะโพกตนเองเบาๆ

“ซี๊ด..ฮันบิน”

ร่างบางผ่อนลมหายใจออกมาก่อนจะขยับสะโพกขึ้นลงอย่างช้าๆ เพื่อเป็นการปรับตัว จากนั้นจังหวะก็เริ่มแปรเปลี่ยนจนเร็วขึ้นเมื่อความรู้สึกดีบางอย่างแทรกซึมเข้ามาในความรู้สึกนึกคิด

“อ๊ะ อ๊า..พี่ อึก…พี่” เชิดหน้ากัดริมฝีปากตนเองแน่นก่อนจะร้องครางเรียกอีกฝ่าย เสียงบั้นท้ายกับหน้าขาของทั้งสองกระทบกันเกิดเป็นเสียงหยาบโลนดังทั่วห้อง ความรู้สึกดีจนแทบจะระเบิดทำให้ฮันบินขยับตัวตามแรงอารมณ์ จีวอนที่ก้มลงดูดดุนยอดอกอีกฝ่ายทำให้เด็กหนุ่มที่กำลังรัวสะโพกขึ้นลงอย่างถี่รัวแอ่นอกรับอย่างเผลอไผล

“อา…”ฮันบินเลียริมฝีปากนิดๆเมื่อได้ยินเสียงครางของอีกฝ่าย ก่อนจะผลักจีวอนให้นอนลง มือบางทั้งสองข้างวางลงบนหน้าท้องแกร่งก่อนที่จะขยับสะโพกขึ้นลงเร็วขึ้นเมื่อเริ่มรู้สึกว่าใกล้ปลดปล่อย กัดริมฝีปากแน่นพร้อมกับคิ้วเรียวที่ขมวดมุ่น ใบหน้าขาวเชิดขึ้น เสียงครางจากริมฝีปากอิ่มดังอย่างต่อเนื่อง

“อึก…ไม่ไหวแล้ว…”พูดออกมาก่อนที่จะปลดปล่อยในที่สุด ฮันบินนอนทาบทับลงกับอกแกร่งทันที ก่อนที่จีวอนจะเป็นฝ่ายพลิกคนตัวเล็กให้นอนหงาย ฮันบินอ้าขากว้างอย่างรู้งานก่อนจะหลับตารับแรงกระแทกจากจีวอน จากนั้นจึงฝืนลืมตาขึ้นมองสีหน้าคนเหนือร่างที่มันกำลังทำให้ฮันบินเขินจนเนื้อตัวแดง ซึ่งร่างหนาก็กำลังมองมาทางเขาเช่นกัน ฮันบินขยับสะโพกตอบรับอีกฝ่ายก่อนที่จีวอนจะครางเสียงทุ้มออกมาแล้วซบใบหน้าลงกับไหล่เล็ก